مقیاس پذیری بلاک چین
مقیاس پذیری بلاک چین یکی از مهم ترین مشکلاتی است که ارز های دیجیتال با آن مواجه هستند و از آغاز پیدایش بیت کوین نیز مورد توجه تمامی محققان دانشگاهی و فعالان این حوزه قرار گرفته است.
مقیاس پذیری چیست؟
مقیاس پذیری توانایی یک ارز رمز نگاری شده برای مقابله با هجوم تعداد زیادی تراکنش در یک زمان است. در حقیقت یک بلاک چین ایده آل باید در برابر هر تعداد تراکنش، پاسخگوی نیاز کاربران بوده و از این جهت محدودیت‌های کمتری داشته باشد.
شبکه های پرداخت سنتی مانند paypal سرعت پردازشی بسیار بالاتری را نسبت به بلاک چین بیت کوین ارائه می‌دهند و به همین دلیل است که هزینه هر تراکنش، در این شبکه‌های سنتی بسیار پایین تر از بیت کوین است. این مزیت، بیت کوین را با مشکلی اساسی یعنی “بالا بودن هزینه تراکنش” رو به رو می‌سازد.
زیاد بودن هزینه تراکنش در کنار مشکل دیگر یعنی کند بودن بلاک چین (هفت تراکنش در ثانیه برای بیت کوین در برابر بیش از 20 هزار تراکنش در ثانیه برای paypal ) بیت کوین را برای جانشینی تبادلات مالی سنتی به میزان زیادی ناکارآمد می‌کند. به این دلیل که ممکن است در انجام برخی از تبادلات مالی کوچک و روزمره به وسیله بیت کوین، کارمزد تراکنش از حجم مالی خود تراکنش بیشتر شود.
در واقع، بلاک چین‌های مقیاس‌پذیر در چهار نوع دسته‌بندی می‌شوند:
- مقیاس پذیری بیت کوین: راه‌حل‌های بهبود توان عملیاتی بیت کوین از طریق افزایش اندازه بلاک یا کاهش فاصله بلاک‌ها بدون تغییر الگوریتم اجماع اثبات کار (PoW) را می‌گویند.
- مقیاس پذیری اثبات کار: راه‌حل‌هایی که همچنان در چارچوب اجماع ناکاموتو کار کرده، اما به‌وسیله اصلاح الگوریتم، توان عملیاتی بالاتری نسبت به الگوی PoW بیت کوین دارند.
- الگوریتم‌های مقیاس پذیری تلرانس خطای بیزانس (BFT): راه‌حل‌های مبتنی بر الگوریتم‌های BFT را می‌گویند که پیچیدگی پیام کمتری نسبت به PBFT (تلرانس خطای بیزانس عملی) دارند.
- توسعه افقی بلاک چین‌ها (Scale-out Blockchains): راه‌حل‌هایی که الزام وجود نودهای ماینینگ یا اعتبارسنج برای دانستن کل تاریخچه تراکنش‌ها را کاهش می‌دهد. بنابراین توان عملیاتی هم‌پای اندازه سیستم قادر به رشد بوده و در نتیجه، به مقیاس پذیری بهتری نسبت به 3 نوع دیگر بالا دست می‌یابد.
راه حل هایی برای حل مشکل مقیاس پذیری
- افزایش انازه بلاک تا هشت مگابایت
چنین پیشنهادی در سال 2015 توسط تعداد زیادی از شرکت ها و کارشنایان مطرح شد. گروهی از برنامه نویسان قصد داشتند ارز جدیدی را بر اساس پروتکل بیت کوین ایجاد کنند اما با بلوک هایی به مراتب بزرگتر (هشت مگابایت) گروه دیگری می خواستند ارز جدیدی با پروتکل اختصاصی خود را بدون گسترش بلوک ایجاد کنند.
- انتقال امضای معاملات از یک بلوک به ساختاری دیگر
بلاک با امضای جدا ، 4 مگابایت فضا اشغال می کند و تراکنش ها فقط دو مگابایت فضا می گیرند. این یک راه حل بسیار خوب استچرا که امضا تقریبا نیمی از حجم بلاک را اشغال می کند.
- شبکه لایتنینگ
پروتکل لایتینگ از کانال ها و گره ها در شبکه ارز های رمز پایه استفاده می کند. مزیت اصلی لایتنینگ این است که می تواند تراکنش ها را در زمان واقعی انجام دهد. نکته اصلی این است که برای انجام یک تراکنش به دو نود و یک کانال بین آنها نیاز است.
نتیجه گیری:
مقیاس پذیری بلاک چین یک مشکل بزرگ برای همه ارز های دیجیتال است. پیدا کردن راه حلی برای از بین بردن این نقص بسیار محبوب است. بنابراین پیشنهادهای زیادی برای مقیاس پذیری ارائه می شود.
در واقع این روزها ارزهای رمز پایه متنوعی با ارائه راه حل هایی برای حل این مشکل به وجود می آیند. به طور کلی مشکل مقیاس پذیری خیلی زود حل می شود. پیش بینی می شود مشکل مقیاس پذیری بلاک چین تا یک یا دو سال آینده رفع می شود.
مطلبی که خواندید برای افزایش دانش و آگاهی شما در این سایت فراهم شده است و خوشحال میشویم اگر اطلاعات بیشتر در این خصوص و یا نظری دارید با دلسا کارت در میان بگذارید. در صورتیکه در مورد مطلب ارائه شده سوال بیشتری دارید میتوانید با ما در میان بگذارید. برای این کار تنها از طریق دیدگاه در پایین این نوشته استفاده نمایید.